حل پرونده‌های جنایی، به روش جناب شرلوک هولمز
شرلوک هولمز، این قدرت رو داشت که با زیرکی خاص خودش، نشانه‌های کم‌رنگ و -به ظاهر- کم‌اهمیت رو تبدیل به سرنخ‌های مهم و تعیین‌کننده کنه و بعد، با تحلیل همون سرنخ‌ها، یقه‌ی جنایتکار رو بگیره و بفرستدش پشت میله‌های زندان یا بالای چوبه‌ی دار. روش مشهور ایشون در بررسی جنایت‌ها، تمرکز روی جزییات و حرکت از جزء به کل یا -به بیان درست‌تر- قیاس جزء از کل بود؛ هولمز هیچ وقت اجازه نمی‌داد که مسائل کلی، خودشون رو به جزییات خاص پرونده تحمیل کنن و هیچ وقت هیچ چیز براش از پیش تعیین‌شده نبود.
در بازی فکری کارآگاه شرلوک (Sherlock Express)، با 3 نوع سرنخ طرف هستیم: افراد، اشیاء و اماکن. جنایتکار ما، یا یه کوالاست یا یه پانداست یا یه ببر؛ یا سبیل داره یا عینک تک‌چشم داره یا کلاه؛ یا تو جنگله یا تو کتابخونه‌ست یا تو اتاق نشیمن. منتها روش تحلیل و استنتاج در این بازی، روش معکوسه. یعنی به شما نمی‌گن جنایتکار، سبیل داره، برین دنبال کسی بگردین که سبیل داره. نمی‌گن جنایتکار، یه کوالاست، برین دنبال یه کوالا بگردین. در کارآگاه شرلوک، لقمه رو یه کمی دور سرتون می‌چرخونن تا خوردنش براتون یه کمی سخت بشه.
(برای یادگیری این بازی می توانید ویدئوی آموزشی بازی کارآگاه شرلوک رو از اینجا مشاهده فرمائید.)
در واقع، اگه بخوایم قلمبه سلمبه حرف بزنیم، باید بگیم که سرنخ‌های این بازی، سرنخ‌های ایجابی نیستن، سرنخ‌های سلبی‌ان. یعنی چی؟ یعنی این‌که به شما می‌گن جنایتکار، کوالا نیست، کوالاها رو بی‌خیال بشین. ولی نمی‌گن جنایتکار چی هست (پانداست یا ببر). بنابراین هر سرنخی که ارائه می‌شه، بخشی از متهمان رو کاملا تبرئه -و از فهرست متهمان، حذف- می‌کنه ولی لزوما انگشت اتهام رو به طرف یک فرد مشخص هم نمی‌گیره.
در هر دور از بازی کارآگاه شرلوک، 6 تا متهم به خط می‌شن و بازیکن‌ها باید با تحلیل سرنخ‌ها و حذف متهمان بی‌گناه، جنایتکار واقعی رو پیدا کنن. تصویر زیر رو ببینین:
فرض کنین که جنایتکار ما، کوالا نیست، عینک تک‌چشم نداره، توی کتابخونه هم نیست. حالا با این اطلاعات، می‌تونین جنایتکار واقعی رو پیدا کنین؟ خب، کافیه که کوالاها، عینکی‌ها و کسانی رو که توی کتابخونه هستن، از فهرست حذف کنین… و اون وقت، کی باقی می‌مونه؟: درسته. همون ببر کلاه‌به‌سری که بغل‌دست اون پاندا سبیلوئه نشسته. این کار، یعنی پیدا کردن جنایتکار با روش حذف متهمان بی‌گناه، به خودی خود، کار سختی نیست. کار، وقتی سخت می‌شه که شما فقط چند ثانیه برای انجامش وقت داشته باشین -شاید هم کمتر. بازی کارآگاه شرلوک، جزو بازی‌های غیر-نوبتی (Real Time) و سرعت عمل-محوره و مهم‌تر از خود تحلیلی که می‌کنین، اینه که اون تحلیل رو زودتر از بقیه انجام بدین. وگرنه که یکی دیگه زحمتش رو می‌کشه و امتیازش رو هم می‌گیره.
بالطبع، انجام چنین تحلیل‌هایی به سرعت برق و باد، برای بچه‌ها، زیاد ساده نیست و اگه خواستین کارآگاه شرلوک رو با بچه‌های کم‌سن‌وسال بازی کنین، می‌تونین آپشن سرعت عمل رو ازش حذف کنین و فقط بخش تحلیلی‌ش رو نگه دارین. در واقع، برای کمک به پرورش قدرت تحلیل و استنتاج بچه‌ها، می‌شه داستان برد و باخت رو از بازی حذف کرد و فقط روی بررسی سرنخ‌ها تمرکز کرد؛ با این کار، بعد آموزشی و پرورشی بازی می‌تونه چند برابر شکوفا بشه و تأثیر فوق‌العاده مثبتی روی ذهن بچه‌ها بذاره…
(اگه از این بازی خوشتون اومده می تونید این بازی رو به صورت مستقیم از اینجا خریداری کنید)
