آن‌جا که نبردن، عین بردن است و بردن، عین نبردن

نگاهی به شباهت‌ها و تفاوت‌های دو بازی حکمران و خدمه

1) معرفی کوتاه و تیتروار دو بازی:

2) معرفی مهم‌ترین مکانیزم‌های دو بازی:

الف) مکانیزم‌های اصلی بازی کارتی حکمران، Predictive Bid و Trick-Taking هستن؛ اولی رو -با اغماض- می‌شه پیشنهاد-دهی پیشگویانه (یا پیشنهاد-دهی مبتنی بر حدس) معنی کرد؛ در چنین بازی‌هایی، بازیکن‌ها باید نسبت به عملکردی که در هر دور یا هر نوبت از بازی خواهند داشت، حدس‌هایی بزنن و پیشگویی‌هایی بکنن راجع به کارهایی که در ادامه‌ی بازی، انجام خواهند داد و بعد، استراتژی خودشون رو بر مبنای همون پیشگویی‌ها بنا کنن (محشره، نه؟)…

دومی (یعنی Trick-Taking) رو -در بهترین حالت- می‌شه بردن تریک معنی کرد؛ مکانیزم Trick-Taking، مکانیزمیه که طبق اون، در هر دور یا هر دست از بازی، تعدادی کارت بازی می‌شه -معمولا هر بازیکن، یه کارت می‌ذاره وسط- و بازیکنی که کارتش طبق قوانین بازی، از بقیه‌ی کارت‌ها سر باشه، همه‌ی اون کارت‌ها -یعنی Trick- رو باهم می‌بره و مال خود می‌کنه (مثل بازی مشهور حکم).

از این به بعد، جهت سادگی امور، ما هم از کلمه‌ی تریک استفاده می‌کنیم.

خب، حالا در مورد بازی فکری حکمران -با توجه به توضیحاتی که درباره‌ی مکانیزم Predictive Bid داده شد- اون حدسی که بازیکن‌ها باید بزنن، اینه که تو هر دور از بازی، چندتا تریک رو می‌تونن ببرن و کار، وقتی جالب‌تر می‌شه که همه‌چیز دست به دست هم می‌دن تا شما نتونین حدس -یا در واقع، ادعای- خودتون رو عملی کنین این‌جاست که یکی از مکانیزم‌های فرعی بازی، خودش رو نشون می‌ده: مکانیزم Take That (بگیر که اومد) یا ضربه‌زنی یا کارشکنی به این معنی که شما، همه‌ی تلاش‌تون رو می‌کنین تا سایر بازیکن‌ها یا کم‌تر از اون تعدادی که حدس زده‌ن، تریک ببرن، یا بیش‌تر.

پس می‌شه گفت که حکمران، یه بازی صددرصد رقابتیه با مکانیزم Trick-Taking که بازیکن‌هاش باید -بعد از بررسی کارت‌های دست‌شون- اول حدس بزنن که تو هر دور، چند تا تریک می‌تونن ببرن و بعد، با تمام قدرت تلاش کنن که دقیقا همون تعداد تریک رو ببرن؛ نه بیش‌تر و نه کم‌تر.

اگه با بازی رومیزی حکمران (Skull King) آشنا نیستید می توانید ویدئوی آموزشی این بازی رو از اینجا مشاهده کنید.

ب) در بازی کارتی خدمه هم با مکانیزم Trick-Taking به عنوان مکانیزم اصلی روبه‌رو هستیم ولی به‌جای مکانیزم Predictive Bid -که در این‌جا به یه مکانیزم خیلی فرعی تبدیل شده و به شکل دیگه‌ای خودنمایی می‌کنه- با مکانیزم محبوب این روزهای دنیای بردگیم‌ها (دست‌کم تا پیش از شیوع کورونا)، یعنی مکانیزم Co-Op طرف هستیم یا همه می‌برن یا هیچ‌کس (Full Co-Op) بنابراین در خدمه، همه باید تلاش کنن که هر کدوم از بازیکن‌ها فقط اون تعداد تریک رو ببره که سناریو (مأموریت) براش تعیین کرده؛ نه یه دونه بیش‌تر و نه یه دونه کم‌تر

مکانیزم Trick-Taking، اصولا و ذاتا یه مکانیزم رقابتیه و هر بازیکن، در هر دست یا هر نوبت از بازی، سعی می‌کنه بهترین کارت ممکنش رو بازی کنه و -اصطلاحا- تریک رو ببره ولی در بازی فکری خدمه، همه‌ی بازیکن‌ها باید تلاش کنن که در هر نوبت یا هر دست، یه بازیکن مشخص، تریک رو ببره اما چطور؟ از اون‌جا که بازیکن‌ها نمی‌دونن کدوم کارت، دست کدوم بازیکنه (محدودیت ارتباطی شدید)، مهندسی تریک، یه‌کمی مشکل می‌شه، نه؟

بنابراین در هر دو بازی، با نوعی خاص از مکانیزم Trick-Taking روبه‌رو هستیم و با شرایطی خاص -که کنترلش خیلی دست خودمون نیست بردن یه تریک بیش‌تر یا یه تریک کم‌تر می‌تونه کل زحمت‌مون رو به باد فنا بده (در بازی خدمه که می‌تونه کل زحمت تیم رو به باد بده) ولی تفاوت در اینه که در بازی حکمران، ما تمام تلاش‌مون رو می‌کنیم که کل زحمت دیگران به فنا بره ولی در بازی خدمه، خودمون رو به فنا می‌دیم تا زحمت دیگران، خط به‌ش نیفته.

اگه با بازی رومیزی خدمه (The Crew) آشنا نیستید می توانید ویدئوی آموزشی این بازی رو از اینجا مشاهده کنید.

حکمران و خدمه، به علت تعلیق فوق‌العاده‌ای که در ذات‌شون هست، هیجان بی‌نظیری تولید می‌کنن و می‌تونن انتخاب‌های خوبی -به‌خصوص- برای جمع‌های 4 تا 6 نفره باشن. حکمران، ریتم تندتری داره ولی بار سنگین مسئولیتی که در خدمه، به دوش هر بازیکن می‌افته، باعث می‌شه که ریتم، کمی کندتر بشه چون بازیکن‌ها باید در قبال هر تصمیمی که می‌گیرن، به بقیه‌ی بازیکن‌ها جواب پس بدن (یا همه یا هیچ‌کس)

در آخر، خوبه اشاره‌ای هم بکنیم به این‌که بازی خدمه (The Crew / Die Crew) موفق شد -طی سال‌های 2019 و 2020- جوایزی مثل Meeple’s Choice، Golden Geek و KennerSpiel des Jahres‌ رو به خودش اختصاص بده و یکی از پدیده‌های چند سال اخیر در صنعت بردگیم لقب بگیره…