نگاهی کوتاه به زندگی و آثارِ میشائل شاخت
میشائل شاخت (متولد 1964)، طراح بازی فکری و گرافیست 56ساله‌ی آلمانی رو با بازی‌هایی مثل The Golden City (شهر طلایی)، Isis and Osiris، Hansa، Coloretto، Zooloretto (برنده‌ی جایزه‌ی Spiel) و -شاید بیش‌تر از همه با- Smile (لبخند) می‌شناسیم… شاخت، هم‌چنین مالک کمپانی کوچک Spiele aus Timbuktu هم هست…
مثل خیلی‌های دیگه، شاخت هم گرافیک خوند (هنوز هم بخشی از تصویرسازیِ بعضی از بازی‌هاش رو خودش انجام می‌ده) و تقریباً 15 سال هم به‌عنوان مدیر هنری تو آژانس‌های تبلیغاتی مختلف کار کرد… تا این‌که… سال 2005 تصمیم گرفت تبدیل به یکی از معدود طرّاح‌های تمام‌وقتِ بازی‌های فکری بشه!
شاخت -که به گفته‌ی خودش، همیشه به بازی علاقه داشته و تو دبیرستان، با ساختِ یه توسعه‌دهنده‌ی غیر-رسمی برای بردگیم ریسک (Risk)، امکانِ فتحِ قطب جنوب رو برای علاقه‌مندها فراهم کرده بوده!!- در وهله‌ی اوّل، موفقیت‌شو مدیونِ دوتا مسابقه‌ی طرّاحی بازیه: مسابقه‌ی مجلّه‌ی نسبتاً مشهور Spielerei 1992 و مسابقه‌ی طرّاحی Hippodice 1996 که باعث شدن بازی‌های Taxi و Charts (جداولِ فروش) به تولید برسن و اسم میشائل شاخت به‌عنوان طرّاح بازی تا حدّی شناخته بشه…
میشائل شاخت با طراحیِ بازی Zooloretto و بُردن جایزه‌ی بسیار معتبر Spiel des Jahres (اون هم در رقابت با بازی‌های خفنی مثل Thebes از پِتِر پرینتس و The Thief of Baghdad (دزد بغداد) از تورشتِن گیملِر، هم شهرت‌ش رو تضمین و تکمیل کرد، هم سه‌گانه‌ی رِتو (-retto) رو که با Coloretto پایه‌گذاری کرده بود، به اوج رسوند!! (این سه‌گانه، یک سال بعد و با خلقِ Aquaretto تکمیل شد!!)
سه‌گانه‌ی دیگه‌ی شاخت، معروف به سه‌گانه‌ی طلا، مُتشکّل از بازی‌های The Golden City (شهر طلایی)، Valdora و Felinia، در سال‌های 2009 و 2010 شکل گرفت؛ یه سه‌گانه‌ی خیلی موفق با تِمِ جست‌وجوی طلا که با Valdora، تا مرزِ دریافتِ یه جایزه‌ی Spiel دیگه پیش رفت ولی مثل چندین کاندیدای دیگه‌ی اون سال، بازی رو به Dominion (قلمرو) از دانلد ایکس. واکارینو -که اتّفاقاً یکی از بازی‌های مورد علاقه‌ی خود شاخت هم هست- باخت!
از بین بازی‌های مورد علاقه‌ی شاخت، علاوه‌بر Dominion می‌شه به Cartagena از لئو کولووینی و Puerto Rico از آندره‌آس زایفارت هم اشاره کرد. شاخت -که طرفدارِ سرسختِ بازی‌های خانوادگیه- اظهار نظر جالبی در مورد تولیدِ روزاَفزونِ بازی‌های فکری داره و معتقده که چون سالانه بازی‌های خیلی خیلی زیادی تولید می‌شن، فرصتِ دیده شدن به‌اندازه‌ی کافی برای همه‌ی بازی‌ها وجود نداره و بسیاری از بازی‌ها اون‌طور که باید و شاید دیده نمی‌شن!
نمی‌شه این نوشته رو به پایان بُرد و اشاره‌ای به بازی جذّاب Smile (لبخند) نکرد (دستِ‌کم به‌خاطرِ این‌که نسخه‌ی ایرانی‌ش هم تولید شده)! این بازی -که یکی از بازی‌های نسبتاً جدیدِ شاخت (محصول 2017) محسوب می‌شه- یه بازی کارتی خانوادگی دوست‌داشتنیه که از یه‌جور مکانیزم حراج / مزایده‌ی خیلی جذّاب و یه تصویرسازی بی‌نظیر از عطا کنعانی (Atha Kanaani)، تصویرساز برجسته‌ی فرانسوی برخورداره…
و صد البته که بازی‌های خوبِ دیگه‌ای مثل Web of Power (شبکه‌ی قدرت)، China، Hansa، Spirits of the Forest (ارواح جنگل)، Mondo (جهان)، Africana و… هم در کارنامه‌ی درخشان و پُربارِ استاد دیده می‌شه که اگه فرصتی بشه و عُمری باشه، حتماً به‌شون خواهیم پرداخت…
نویسنده: کیومرث قنبری آذر