معرفي طراح، ناشر و تاریخچه‌‌ی بازی: «کاریبو کمپ» یا «اردوگاه گوزن‌شمالی» برای اوّلین بار، در سال 2016، از سوی کمپانی فرانسوی «ژیگامیک» منتشر شد. طراحان این بازی، «لیونل بورگ» و «ژرِه‌می کاپلان»، طراحان خوش‌ذوق فرانسوی هستند. در بین دیگر آثار «لیونل بورگ» می‌توان به بازی‌های فکری «Metal Adventures»، «Colorpop»، «Diam’s»، «Fish Fish»، «Coconuts» و «Hawaiki» اشاره کرد و سایر بازی‌های «ژرِه‌می کاپلان» نیز عبارت‌اند از: «Les Taxis de la Marne»، «Tweegles»، «Tales and Games: Baba Yaga»، «Caribbean Sea» و «O.K. Corral».
«Lionel Borg» «Jérémie Caplanne»
تِم، روند داستاني و هدف بازي: در «اردوگاه گوزن‌شمالی» غوغایی برپاست! مشخص نیست چه بلایی بر سر این حیوانات آمده که با این سرعت سرسام‌آور به این‌طرف و آن‌طرف اردوگاه می‌دوند! «راسوها»، «راکون‌ها»، «اردک‌ها»، «خرس‌ها»، «سگ‌های آبی»، «سنجاب‌ها» و البته خود «گوزن‌های شمالی»! در این بین، تیم‌های حرفه‌ایِ 2 نفره از «دام‌پزشک‌ها»، «جنگل‌بان‌ها» و «عکّاس‌ها» تلاش می‌کنند این اوضاع آشفته را سر و سامان بدهند! البته اگر «کایوتی» بدجنس یا «شکارچی‌ها»، در کارِشان موش ندوانند! تیم‌ها تلاش می‌کنند حیوانات فراری را در دسته‌های منظّمِ هم‌سان جمع‌آوری کرده و نظم را به اردوگاه برگردانند.
در «اردوگاه گوزن‌شمالی» یا همان «کمپِ کاریبو»، تیم‌ها بین خودشان علائم و نشانه‌هایی گذاشته‌اند تا بتوانند بدون حرف زدن، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند؛ مثلاً اگر یکی‌از هم‌تیمی‌ها موفق شد تعداد مشخّصی از «راکون‌ها» را جمع‌آوری کند، با «دست» خود، علامتی به یارش می‌دهد یا اگر توانست تعداد مشخّصی از «اردک‌ها» را جمع‌آوری کند، با «گردن» خودش، علامتی صادر می‌کند! برای «راسو»، با «بینی» علامت می‌دهند و برای «سنجاب»، با «گوش»! نشانه‌ی مخصوص «خرس»، «دندان» است و نشانه‌ی مخصوص «سگ‌آبی»، «چشم»! جناب مُستطاب «گوزن‌شمالی» هم با علامت «زبان» مشخص میشود.
فراموش نکنید که هیچ گربه‌ای صرفاً برای رضای خدا موش نمی‌گیرد! «تیم»های عزیز ما هم به‌ازای خدمتی که در نظم بخشیدن به «اردوگاه» می‌کنند، پاداش‌هایی دریافت می‌کنند. بنابراین گهگاه ممکن است شیطنتی بکنند و بخواهد دست‌رنجِ سایر تیم‌ها را به نام خود مصادره کنند! همین امر باعث شده که آن‌ها به رمزها و نشانه‌های یکدیگر حسّاس شوند و آن‌ها را شناسایی کنند! الآن تقریباً همه‌ی آن‌ها از علائم و قراردادهای یکدیگر آگاه‌اند و -به قول معروف- دست‌شان برای یکدیگر «رو» است! مثلاً ممکن است تیم «عکّاس‌ها»، چندین «خرس» را در یک‌جا جمع‌آوری کنند ولی در هنگامِ دادنِ علامت «دندان»، دست‌شان برای تیم «دام‌پزشک‌ها» رو شده و کلّ زحمات‌شان بر باد رفته و دستمزدشان به جیبِ رقیب برود!!
مكانيزم‌ها: مدیریتِ کارت‌ها یا مدیریتِ دست (Hand Management) – بازیگری (Acting) – تشکیلِ تیم (Partnership)
(برای شناخت کامل مکانیزم‌های بازی‌های فکری، می‌توانید مقاله‌ی «مکانیزم و انواع آن(در دنیای بازی‌های فکری)» را در سایت LBMiND.com یا در کانال تلگرامی @LBMiND مطالعه بفرمایید.)
دسته‌بندي: بازی دورِهمی (Party Game) / بازی مهارتی – عملیاتی / بازی کارتی / بازی غیرنوبتی (Real-Time)
قوانين و چگونگی بازي (GamePlay): در ابتدا، بازیکنان تیم‌ها را تشکیل می‌دهند؛ در بازی‌های 3، 5 و 7 نفره، به‌ترتیب 1، 2 و 3 تیم تشکیل شده و یکی‌از بازیکنان، نقش «کایوتی» را بازی می‌کند؛ «کایوتی» به‌تنهایی وارد عمل میشود و هیچ‌وقت هم‌تیمی ندارد! در بازی‌های 4 و 6 نفره نیز به‌ترتیب با 2 و 3 تیم روبه‌رو هستیم. پس‌از تشکیل و تعیین تیم‌ها و هم‌تیمی‌ها، به هر بازیکن، 5 کارت داده میشود. البته «کایوتی» چون تنهاست و کارش کمی از بقیه آسان‌تر است، یک کارت بیش‌تر می‌گیرد. کاشی‌های حیوانات دورتادور چیده شده و تعدادی کارت نیز -به‌نسبت تعداد بازیکنان- در وسط میز بازی پخش می‌شوند (تصاویر همین متن را ببینید). بازیکنان همه‌باهم شروع به بازی کرده و به‌دلخواه، یکی‌از کارت‌های دست خود را با یکی‌از کارت‌های روی میز عوض می‌کنند -یا نمی‌کنند! توجه داشته باشید که این بازی «نوبتی» نیست! یعنی شما نباید -و نمی‌توانید- منتظرِ دیگران بمانید و باید کار خود را به سریع‌ترین شکل ممکن، انجام دهید تا از دیگران عقب نمانید! این تعویضِ کارت‌ها تا آن‌جا ادامه پیدا می‌کند که یکی‌از بازیکنان موفق شود همه‌ی کارت‌های دستِ خود را «یک‌سان» کند؛ یعنی این‌که اگر -مثلاً- 5 کارت در دست دارد، همه‌ی آن 5 کارت، مربوط به یک‌نوع حیوان باشند: همه «راسو»! همه «خرس»! همه «اردک»! یا…
البته کار به این‌جا ختم نمی‌شود! بهتر است بگوییم کار، تازه از این‌جا آغاز میشود! اگر «کایوتی» موفق شود دستِ خود را «یک‌دست» کند که هیچ! امّا اگر یکی‌از اعضای یکی‌از تیم‌ها موفق به این کار شد، باید با «علامت دادن» -و بدون حرف زدن- هم‌تیمیِ خود را باخبر کند! مثلاً اشاره‌ای به «گردن» خود بکند تا یارش بفهمد که او، دستِ خود را پُر از «اُردک» کرده‌است! یارِ او نیز باید بلافاصله «اشاره» را گرفته و رمزگشایی کند و پس‌از رمزگشایی، «گیگاپاون» را برداشته و روی کاشی «اُردک» بکوبد! با این اتفاق، اعضای تیم، هردو امتیاز می‌گیرند و قدمی به‌سوی پیروزی برمی‌دارند. امّا… امّا خدا نکند که یکی‌از رُقبا، پیش‌از یارِتان، متوجه اشاره‌ی شما بشود! در این صورت، او، «گیگاپاون» را روی کاشیِ موردنظر خواهد کوبید و شما و یارِتان، هر دو را بی‌نصیب خواهد گذاشت! گرچه با این کار، فقط خود این بازیکن امتیاز خواهد گرفت و امتیازی نصیبِ هم‌تیمیِ او نخواهد شد! مراقب «کایوتی» نیز باشید! او همیشه آماده است که «گیگاپاون» را بقاپد و همه‌چیز را به‌نفع خود تغییر دهد!
گهگاه ممکن است خوش‌شانس باشید و یک کارت «شکارچی» نصیب‌تان شود. این کارت، امتیازات و امکاناتِ نسبتاً خوبی را در هنگامه‌ی نفس‌گیرِ «تعویض کارت» برای دارنده‌اش به‌ارمغان خواهد آورد…
میزان پیچیدگی و نیاز به زبان خارجی: درجه‌ی سختی «کاریبو کمپ»، 1 از 5 است که نشان‌دهنده‌ی پیچیدگیِ نه‌چندان بالای آن است. قوانین این بازی را می‌توان به‌راحتی فرا گرفت امّا برای موفقیت و پیروزی در آن، باید بسیار سریع، دقیق، متمرکز و از همه مهم‌تر، «شوخ‌طبع» بود!
راهنمای «کاریبو کمپ» به فارسی ترجمه شده و فیلم آموزشیِ آن نیز از سوی شرکت «سرزمین ذهن زیبا» و از طریق سایت شرکت ( www.LBMiND.com) و سایر صفحات مَجازی شرکت، در اختیار علاقه‌مندان عزیز قرار خواهد گرفت.
انجامِ این بازی مُطلقاً نیازی به دانستنِ زبان خارجی ندارد!
تعداد و سنّ بازيكنان: «کاریبو کمپ» برای 3 تا 7 بازیکن 8 سال به‌بالا طراحی شده و نکته‌ی مهم در مورد این بازی، این است که قابلیت بازیِ 2 نفره را ندارد! حدّ اقل تعداد بازیکن برای این بازی، 3 نفر است که 2 نفر از آن‌ها، یک «تیم» را تشکیل داده و نفر سوّم، انفرادی بازی می‌کند. ناگفته پیداست که به‌واسطه‌ی ذاتِ پُرهیاهو و شلوغِ بازی، تعداد بیش‌ترِ بازیکنان، آن را جذاب‌تر می‌کند. از طرفی، بازی کردنِ «کاریبو کمپ» در قالبِ «تیم» بسیار لذت‌بخش‌تر و پُرهیجان‌تر است بنابراین احتمالاً بازی به‌شکل 4 نفره و 6 نفره، جذاب‌تر از بازی به‌شکل 3 یا 5 نفره است. امّا به‌هرحال همیشه کسانی هستند که ترجیح می‌دهند «تک‌رو» باشند! برای آن‌ها، بازی با تعداد بازیکن «فرد» (3، 5 یا 7) بیش‌تر توصیه میشود.
مدّت زمان بازي : حدود 20 دقیقه
توسعه‌های (Expansions) بازي: ندارد.
كيفيت قطعات و طراحي تصويري بازي: کارت‌ها و کاشی‌های (Tiles) مقوایی بسیار باکیفیت، «امتیازشمار»های جذاب و یک «گیگاپاون» (که در تصویر زیر، در وسطِ کارت‌ها مشخّص است) بامزّه، اجزای مختلف «کاریبو کمپ» هستند که «رِمی تورنیو»، تصویرساز مشهور فرانسوی، نهایت خلاقیت و شوخ‌طبعی خود را در خلقِ آن‌ها به کار بُرده‌است. یکی‌از ایراداتی که به کارِ این طراح وارد است، این است که جعبه‌ی بازی و کارت‌ها و کاشی‌های آن، بیش‌از حدّ کودکانه تصویر شده‌اند؛ درحالی‌که بازی، کاملاً مناسب جمع‌های بزرگسال است و بزرگسالان نیز از انجامِ آن لذّت خواهند بُرد!
سخن پاياني: «کاریبو کمپ»، سراسر خنده و هیجان است؛ برای انجامِ آن، باید تَر و فِرز باشید، حواس‌تان جمع باشد، خوش‌شانس و فرصت‌طلب باشید و از همه مهم‌تر، «شوخ‌طبعی» را فراموش نکنید! اگر عبوس و بی‌حوصله هستید، به‌سراغ «کاریبو کمپ» نروید! اگر خجالت می‌کشید در جمع، اَدا و شکلک در بیاورید یا قیافه‌های مسخره و خنده‌آور به خود بگیرید، به‌سراغ «کاریبو کمپ» نروید!! اگر به‌دنبال یک بازی خُشک و جدّی هستید هم به‌سراغ «کاریبو کمپ» نروید!!! امّا… امّا… امّا اگر آماده‌ی یک تفریح درست و حسابی یا به‌دنبالِ یک بازی فوق‌العاده سرگرم‌کننده هستید، خوب می‌دانید که باید به‌سراغ کدام بازی بروید…
معرفی و بررسی بازی «Karibou Camp» / نویسنده: کیومرث قنبری آذر